Klik voor originele weergave in PDF

Rachel Bolstad is senior researcher bij het New Zealand Council for Educational Research (NZCER) . Het NZCER verricht onderzoek in het onderwijs en produceert testen, tijdschriften en boeken, diensten en online enquêtes. Op de blog Shifting to 21st Century Thinking publiceerde Rachel Bolstad een illustratie van een metafoor die in workshops gebruikt wordt om discussies over de rol van 21st century skills in het onderwijs op gang te brengen. Met toestemming nemen we de illustratie van, en onderstaande vertaalde toelichting op de metafoor over.

Wanneer ik probeer iets op een nieuwe manier te begrijpen, of probeer mijn ideeën naar andere mensen te communiceren, begin ik vaak met het tekenen van een afbeelding. Mijn ervaring is dat visuele metaforen geweldig zijn voor het genereren van discussie. Zij kunnen ons helpen denken in interessante en onverwachte nieuwe richtingen. Hierboven is een metafoor die ik gemaakt heb om ideeën inzichtelijk te maken over “verschuiving in denken” in het onderwijs van de 20ste naar de 21ste eeuw.

De boot vertegenwoordigt het onderwijssysteem, die zeilt van links naar rechts Dat wil zeggen uit de 19e en 20ste  eeuw, in de richting van de 21ste eeuw en verder. Wat zorgt voor beweging van de boot? Nou, deze boot is speciaal omdat er verschillende methoden zijn voor de voortstuwing. Echter, zoals we zullen zien, helpt dit niet noodzakelijkerwijs de boot efficiënter te bewegen! In feite kan het ook het tegenovergestelde effect hebben. De methoden van voortbewegen zijn:

De wind
We kunnen dit de invloeden van ‘de wereld van de 21ste eeuw’ noemen. Bijvoorbeeld, alle verschuivingen in de samenleving, economie, nieuwe technologieën, enzovoort, die onvermijdelijk invloed op de richting van ons onderwijssysteem zullen hebben.

De schroef
Het onderwijsbeleid, dat ons op de weg naar verandering kan voortbewegen. Soms snel, soms langzaam, soms met de wind, en misschien soms in de verkeerde richtingen (en zelfs achteruit).

De riemen
Dit zijn de invloeden van de mensen ‘aan boord van’ het systeem. Dit kunnen leraren en schoolleiders, evenals studenten, ouders en de samenleving in het algemeen zijn. Met andere woorden, iedereen die een advies en een stem heeft over hoe onderwijs ‘moet’ worden. Zoals je je kan voorstellen kunnen we te maken hebben met mensen die roeien in dezelfde of verschillende richtingen of weerstand bieden aan de inspanningen van de wind en de motor…

Er zijn twee andere belangrijke dingen in de illustratie: de ankers en de boeien.

De ankers
Deze staan voor bepaalde ideeën over het onderwijssysteem dat wij hebben geërfd uit het verleden. Ze duiken in deze metafoor op als iets wat weerstand kan veroorzaken. Ze weerhouden ons, ondanks de wind en de motoren die proberen te duwen, vooruit te bewegen. Een voorbeeld van een dergelijke idee is dat onderwijs het meest efficiënt is als een ‘one size fits all’ systeem, net als een fabriek of een productielijn.

De boeien
Vóór de boot hebben we onze boeien, die vertegenwoordigen de aspiraties voor de toekomst van het onderwijs. Deze vertegenwoordigen de doelen en idealen die vaak uitgesproken worden over wat voor soort onderwijs we voor ogen hebben en hoe we willen dat leerlingen zich in het onderwijssysteem kunnen ontwikkelen. We kunnen dan denken aan de ontwikkeling van een leven lang leren, ontwikkeling van actieve burgers, ontwikkeling van lerenden die toegerust zijn op de uitdagingen van de 21ste eeuw, enzovoort.

De reden dat deze visuele metafoor is ontworpen is om een antwoord te vinden op de vraag: “Hoe gaat het schip in de richting van deze aspiraties?” Moeten we de ankerlijnen doorsnijden om er te komen? Als we dat doen, wat zou er dan gebeuren? Brengen de wind, de motor, de roeiers en roeisters ons in de goede richting, of eindigen we in verward rondvaren in rondjes?

Misschien is het antwoord dat wij, mensen op het schip, alle roeiers en roeisters, en beleidsmakers, op het dek moeten gaan staan met onze telescopen, barometers en andere navigatieapparatuur. We moeten zorgvuldig de wind bestuderen, en onze koers uitzetten. We moeten onze ankers optrekken en zien of ze ons tegenhouden en of het tijd is om enkele van hen los te snijden. Dan kunnen we misschien bepalen in welke richting de boot moet varen en kunnen we de koers in die richting inzetten.